Zarządzanie na ewentualność wycofania stosowanego komponentu z rynku rozpoczyna się na etapie projektowania i definiowania produktu
Zrozumienie ryzyka związanego z wyborem komponentów na etapie projektowania i definiowania produktu wymaga dogłębnego zrozumienia harmonogramu długoterminowego rozwoju systemu i tego, kiedy komponenty są wprowadzane przez producenta układów scalonych. Nieuwzględnienie uwarunkowań rynkowych ma miejsce, gdy system o długim cyklu życia jest projektowany z zastosowaniem komponentów obecnych na rynku krótkoterminowo lub z zastosowaniem komponentów obecnych na rynku już od dłuższego czasu. Niewłaściwy dobór architektury ma miejsce, gdy architektura wybranego procesora jest wyraźnie bliska końca cyklu życia, zwykle w przypadku odkładania w czasie kosztu zmiany architektury w bliżej nieokreśloną przyszłość. Niewłaściwy projekt płyty obwodów drukowanych ma miejsce w przypadku świadomego rozmieszczenia elementów w bliskiej odległości – elementów niestabilnych rynkowo. Wybór komponentów w na etapie projektowania jest czynnikiem decydującym o ewentualnej konieczności przedwczesnego przeprojektowania i ponownej certyfikacji produktu. Na wybór komponentów ma często wpływ ciągły postęp w rozwoju produktu, mający na celu maksymalizację potencjału starszego oprogramowania i rozwiązań sprzętowych.
Nieuwzględnienie uwarunkowań rynkowych: Zdarzają się sytuacje, w których najłatwiejszy lub najbardziej efektywny wybór komponentów jest złym wyborem ze względu na niedostosowanie rynku. Scenariusz ten może być korzystny, jeśli planowane i budżetowane jest nabycie transzy potrzebnych komponentów w ramach zakupu ostatniej partii w ciągu kilku lat od wyboru komponentów, jednak taka sytuacja rzadko ma miejsce. Na przykład, sterowniki graficzne mają bardzo krótki cykl w porównaniu do wyświetlaczy wojskowych lub komercyjnych systemów awionicznych. Wybór komponentu zorientowanego na komputery PC w branży, w której przewiduje się ich wykorzystanie wyłącznie na etapie rozwoju, doprowadzi do przestarzałości systemu, wobec którego zakładano długi cykl życia, jeszcze przed wysłaniem pierwszych jednostek produkcyjnych. Jeśli chodzi o wybór sterownika graficznego, ważne jest, aby wziąć pod uwagę długoterminowy koszt systemu i przydzielić budżet na wczesny zakup ostatnich partii komponentów. Jest to konieczne, aby zabezpieczyć wojskowe lub komercyjne wyświetlacze systemów awionicznych i uniknąć konieczności ich wycofania z rynku, na którym komponenty przeznaczone z założenia dla komputerów PC nie spełniają wymagań co do dostępności w perspektywie długości cyklu życia opracowywanego systemu.
Niewłaściwy dobór architektury: Komercyjne systemy awioniczne od dawna stawia na wielordzeniową architekturę procesorów PowerPC, ze względu na kontrolę pracy wielordzeniowej i nadzorowane wykonywanie zadań na wielu rdzeniach procesora. Istniejące wielordzeniowe produkty PowerPC są certyfikowane do użytku w komercyjnych systemach awionicznych, a metodyka tworzenia oprogramowania jest sprawdzona. Na horyzoncie widać jednak schyłek architektury PowerPC. To tylko kwestia czasu, nim rynek komercyjnych systemów awionicznych przejdzie na stosowanie architektur ARM lub RISCV. Każdy z obecnie projektowanych produktów opartych na PowerPC polega de facto na linii procesorów obecnych na rynku od ponad dekady.
Niewłaściwy projekt płyty obwodów drukowanych: Zawsze istnieje pokusa, aby mierzyć w jak najbliższe rozmieszczenie pamięci DRAM. Wiele systemów występuje w wariantach o różnej ilości pamięci DRAM, w wyniku modernizacji lub w celu oferowania systemu w różnych wariantach cenowych. Upakowanie pamięci DRAM w jak najmniejszej przestrzeni może stanowić zaletę. Jednak wyzwaniem w przypadku systemów o długim cyklu życia, rzędu 15-20 lat, jest ich przygotowanie na ewolucję pamięci DRAM. Kluczowe znaczenie ma przewidywanie tych zmian poprzez strategiczne projektowanie układów płyt obwodów z uwzględnieniem trendów, minimalizując w ten sposób konieczność przyszłych modyfikacji.
Nieuwzględnienie uwarunkowań rynkowych: Układy pamięci przeznaczone do systemów o krótkim cyklu życia. Najwięksi dostawcy pamięci nie oferują już pamięci DDR3. Jednocześnie DDR3 jest głównym typem pamięci obsługiwanym przez najnowsze układy PowerPC. Projektowanie systemów o długim cyklu życia bez uwzględnienia długoterminowej dostępności układów pamięci nieuchronnie doprowadzi do wystąpienia problemów. Od dekad układy pamięci ewoluują w szybkim tempie. Innowacje w zakresie pamięci pojawiają się stosunkowo często, co napędzane jest wymaganiami na potrzeby centrów danych i produktów przenośnych. Systemy o długim cyklu życia są rynkowo „niedopasowane” do wszystkich typów pamięci, ponieważ cykl rynkowy wszystkich typów układów pamięci jest krótki.
Kluczowe kwestie do rozważenia:
Jaki będzie status cyklu życia komponentu w całym okresie eksploatacji projektowanego rozwiązania?
- Przy wyborze komponentów należy wziąć pod uwagę nie tylko okres eksploatacji produktu końcowego, ale także datę rozpoczęcia i zakończenia cyklu życia wybranego komponentu. Wybór odpowiednich komponentów oznacza zgranie cyklu życia produktu końcowego z cyklami życia wszystkich komponentów.
Czy kluczowe komponenty wykorzystane w projektowanym systemie posiadają kompleksową dokumentację?
- Koszt wprowadzenia zmian w oprogramowaniu jest około 10-krotnie wyższy od kosztu modyfikacji komponentów sprzętowych. Komponenty bezpośrednio kontrolowane przez oprogramowanie będą miały kluczowe znaczenie dla długookresowego utrzymania systemu na rynku. Komponenty te zazwyczaj są również pozycjami o najwyższej cenie na listach materiałowych (BOM). Wymagania względem dokumentacji i archiwizacji dokumentacji tego typu komponentów muszą być wyższe w celu zmniejszenia ryzyko długoterminowe dla utrzymania systemu na rynku.
Czy źródłowe pliki projektowe (VHDL, Verilog, modele Spice, dane o warunkach brzegowych, dokumenty źródłowe opisujące metodykę testową) mogą zostać zarchiwizowane na etapie projektowania, aby zapewnić możliwość ich odtworzenia w przypadku nieoczekiwanych zdarzeń?
- Dotyczy to najbardziej skomplikowanych, drogich i zależnych od oprogramowania komponentów. Aby zminimalizować ryzyko związane z utrzymaniem systemu, kluczowe jest stworzenie archiwum zawierającego wszystkie istotne informacje o komponentach. Archiwum to powinno być niezależne od jakichkolwiek narzędzi EDA i systemów operacyjnych.
Czy projekt zawiera zastrzeżoną własność intelektualną? Jeśli tak, ewentualna "konwersja" takich projektów, gdy komponenty zostaną wycofane z rynku, może wiązać się z poważnymi problemami lub wiązać się z ponownym uzyskaniem licencji i ponoszenia opłat licencyjnych.
- Wbudowane bloki własnościowe (IP), szczególnie w układach FPGA i ASIC, są powszechne. Bloki te mogą oznaczać, że przenośność i zrównoważony rozwój będą praktycznie niemożliwe, jeśli nie zostaną podjęte kroki w celu stworzenia planu dla tych komponentów. Plan ten może wymagać pełnego finansowania zakupu ostatnich partii komponentów od producenta lub wczesnego zakupu licencji, które umożliwią przeniesienie projektu z jednej technologii na drugą. Samo kliknięcie przycisku i włączenie bloków IP (najprawdopodobniej ze względu na łatwość tego typu podejścia) nie stanowi solidnego, długoterminowego planu na utrzymanie systemu. Jeśli bloki IP nie zostaną uwzględnione w planie długoterminowym na etapie projektowania, powrót do nich po latach może okazać się niemożliwy.
Z doświadczenia Rochester Electronics wynika, że wiele firm prawie nie planuje systemów pod kątem długiego cyklu życia w fazach projektowania, czyli na etapie, w którym zapewniona byłaby najwyższa skuteczność takich planów w przyszłości. Począwszy od wyboru komponentów, aż po wybór bloków IP, istnieje wiele sposobów, dzięki którym firma zaangażowana w tworzenie systemów o długim cyklu życia może ograniczyć ryzyko i stworzyć plan utrzymania systemu w ciągu całego założonego cyklu życia. W każdym aspekcie i pod każdym względem współpraca z Rochester Electronics w celu długoterminowego utrzymania systemu na rynku stanowi najlepsze rozwiązanie.
Dowiedz się więcej o naszych licencjonowanych rozwiązaniach produkcyjnych
