Omawiamy znane układy pamięci i ich wpływ na historię elektroniki
Kolejnym układem, jaki omówimy w naszym cyklu o najciekawszych układach scalonych lat 70-tych, będzie półprzewodnikowy wyświetlacz numeryczny LED Hewlett-Packard 5082-7000. Chociaż urządzenie powstało w 1969 roku, zdecydowaliśmy się na uwzględnienie go w naszym cyklu historycznym, bo popularność zyskał dopiero we wczesnych latach 70-tych, a za nim na rynek weszły urządzenia będące jego następcami. Urządzenia te wkrótce zdominowały rynek wyświetlaczy numerycznych, wypierając wykorzystywane dotychczas technologie takie jak cyfrowe lampy jarzeniowe (Nixie Tube).
Dioda świecąca (LED – Light Emitting Diode) w paśmie widzialnym została wynaleziona w 1962 roku przez Nicka Holonyaka, który pracował wówczas w General Electric Co. Dyskretne diody LED wykorzystywane były w różnych zastosowaniach. W późnych latach 60-tych firma Hewlett-Packard wykorzystała doświadczenie w technologii LED, technikach półprzewodnikowych oraz zdolności produkcyjne i możliwości w zakresie montażu układów w obudowach do opracowania zintegrowanego wyświetlacza numerycznego. Integracja uprościła stosowanie urządzenia i otworzyła drogę do jego wykorzystania w wielu rozwiązaniach.
Kompatybilność 5082-7000 jako wyświetlacza zintegrowanego oraz coraz powszechniejsze stosowanie obwodów o wyższym stopniu integracji umożliwiło jego popularyzację na rynku, nie tylko w produktach firmy Hewlett-Packard, ale również wśród wielu innych producentów wyposażenia i urządzeń. Integracja 5082-7000 była relatywnie prostym zadaniem, biorąc pod uwagę jego kompatybilność z 5-woltowymi scalonymi układami logicznymi typu TTL (tranzystor-tranzystor) i DTL (dioda-tranzystor). Wyświetlacz obsługiwał sygnał wejściowy w formie 4 linii kodu BCD (zapis dziesiętny kodowany dwójkowo), który dekodował, wyświetlając odpowiednio cyfry od 0 do 9.
Łatwość użycia interfejsu nie była jedyną zaletą wyświetlacza Hewlett-Packard. Osiągnięto również poprawę czytelności, wytrzymałości i łatwości produkcji. Wyświetlacze te zapewniały wysoki kontrast, szerokie kąty widzenia i wykorzystywały oddzielne przyłącze zasilania diod LED. Umożliwiało to łatwe sterowanie jasnością świecenia w zależności od zastosowania i naświetlenia otoczenia. Konstrukcja odznaczała się również wysokim stopniem przystosowania do produkcji masowej. Konstrukcja ogólna, zarówno diod jak i samego wyświetlacza, dawała urządzenie bardziej solidne, o dłuższej żywotności od stosowanych dotychczas rozwiązań.
5082-7000 stanowił zaledwie początek. Wkrótce HP wprowadziło wyświetlacz matrycowy 5x7 typu dot, który obsługiwał kodowanie 6-bitowe ASCII, co pozwalało na dekodowanie liter od A do Z i cyfr od 0 do 9, wraz z zestawem często używanych znaków. Na rynek weszli również inni producenci i pojawiły się warianty o innych wymiarach, kolorach i większej liczbie dostępnych znaków alfabetu i cyfr. Wyświetlacze tego typu stosowane były przez kolejnych kilkadziesiąt lat, wraz z wariantami specjalnymi o określonych zestawach znaków i kolorów. Z biegiem lat ich miejsce zajęły technologie takie jak LCD i OLED, jednak technologie LED nadal odgrywają ważną rolę w wielu współczesnych rozwiązaniach wyświetlaczy.
Mamy nadzieję, że z ciekawością przeczytaliście Państwo kolejną część naszego cyklu.
Więcej w najbliższych miesiącach!
Obecnie w asortymencie podzespołów optoelektronicznych Rochester Electronics dostępne są transoptory i diody typu LED w wielu typach opakowań standardowych, pochodzące od wielu producentów.
Dowiedz się więcej o naszej ofercie podzespołów optoelektronicznych
